Ei van Columbus
Het Ei van Columbus is het beginpunt geweest van dit schilderij. Het is een schilderij met een onderliggend schilderij. Het is gemaakt in gemengde technieken op doek. Acryl, Acrylic One, marker, papier, olieverf, gewone huis tuin en keukenverf maar ook verf uit spuitbussen. Het is gemaakt in de grijstinten, zwart, wit en alle kleuren daartussen. Het is wel zoeken naar het Ei van Columbus in dit schilderij, maar het zit ergens.
Het Ei van Columbus is opgeschreven in 1565 door Girolamo Benzoni in zijn boek Historia del Nuevo Mundo.
Christoffel Columbus vertelde zijn verhalen na terugkeer uit Amerika (toen dacht hij dat hij Indië had ontdekt) bij een diner. Hij was uitgenodigd door kardinaal Mendoza in 1493 samen met Spaanse edellieden. Hij vertelde dat het niet zo moeilijk was om Indië te ontdekken, andere kundige mensen hadden dat ook wel gekund. Columbus antwoordde niet direct, maar vroeg om een ei en wedde met de aanwezigen dat het hen niet zou lukken het ei zonder enige hulp rechtop te laten staan. Ze probeerden het allemaal zonder succes. Columbus pakte toen het ei en maakte één kant plat door het op tafel te tikken. Het ei bleef nu rechtop staan. De aanwezigen begrepen wat Columbus bedoelde: als iemand eenmaal heeft laten zien hoe iets gedaan moet worden, weet iedereen hoe het moet.
Benzoni’s anekdote is waarschijnlijk niet waar.
Het zelfde verhaal
Hetzelfde verhaal wordt ook wel toegeschreven aan Filippo Brunelleschi, de bouwmeester van de koepel van de Dom van Florence. Giorgio Vasari beschrijft hoe Brunelleschi eenzelfde truc uithaalt, om de opdracht om de koepel te mogen ontwerpen binnen te krijgen. Dit schreef Vasari overigens vóór Benzoni het verhaal van Columbus geschreven had.
Het omgedraaide… is ook waar
Je ziet het wel, het lijkt zo makkelijk, maar dat is het niet. Dat lijkt met dit schilderij het geval. Het lijkt eenvoudig gemaakt, maar zo is het niet tot stand gekomen. Het omgedraaide van het Ei van Columbus. Wat er onder zit qua verf. Dat is net zo belangrijk als wat er bovenop zit qua verf. Of onder water is het misschien nog wel veel erger. Boven water lijkt het nog wel mee te vallen.
Je blijft het herkennen als…
Zo sterk is die figuratieve taal, vooral strip en cartoon achtige afbeeldingen. Je kan het maar van een kant bekijken, het blijft hangen bij “leuk”. Als je daaraan voorbij wil gaan, moet de stripachtige afbeelding weggeschilder worden. Dan wordt het dus totaal wat anders.
Wat blijft er over
Al maak je het abstract, in je hoofd blijft nog de stripachtige afbeelding zien. Het blijft aanwezig in je brein. Je blijft het zien, al is het maar een héél klein stukje
En als je het niet helemaal weghaalt, voor je gevoel, als je het niet helemaal weghaalt, dan blijf je het zien en het als zodanig herkennen. En kijk er dan nog maar eens anders tegenaan. Dat gaat niet. Dat gaat mooi niet. Onbegonnen werk, tenzij je het helemaal weg haalt.
