Kindermonument Joubertstraat
Op deze gedenksteen staat te lezen: “Ter Gedachtenis (3) aan het bestuur, leden en kinderen dezer speeltuinafdeling die in de jaren 1940 , 1945 werden gedeporteerd en niet terugkeerden”. Aan mij de vraag door het 4/5 mei comite, of ik, het monument dat jaarlijks werd gebruikt op 27 april, meer wilde laten leven bij de kinderen, in mozaiek uitgevoerd, rondom het bestaande monument. Daarbij aangegeven dat de schoolkinderen erbij betrokken moesten worden, het was immers een kindermonument. Een blijvend, vrolijk, kleurig geheel, dat past in de speeltuin.
Op 2 basischolen, (4 klassen), groep 7 en 8 van de basisschool De Kraal en de Kaap is les gegeven over de Tweede Wereld Oorlog en de symbolen die daarmee te maken hadden. Aan de kinderen werd gevraagd tekeningen te maken over vrede en vrijheid. Er zijn geweldig mooie tekeningen gemaakt en het was moeilijk om daar een goede keuze uit te maken. Zo zijn er ongeveer 80 tekeningen. Door een kunstcommissie (Sybrand (van de speeltuin), Antoinette Tanja (wethouder kunst en cultuur), Lysbeth van der Kroon (4-5 mei comite), Willie Beijenveld, Martha Simmons en Cor Oskam (directeur de Kraal)) zijn 3 tekeningen uitgekozen. Dit zal dienen als basis voor het ontwerp in mozaiek, dat zal worden uitgevoerd door Siomara van Eer van Mosaicaffairs.
Alle tekeningen worden gefotografeerd en in digitale vorm vastgelegd en worden op DVD uitgebracht. Er komt een expositie van de kindertekeningen in het servicepunt van de wijk Kastanjehof en het woonzorgcentrum de Gooyer. De schrijver/dichter Karel N.L. Grazell heeft toegezegd enkele gedichten over de tweede wereld oorlog te plaatsen bij de kindertekeningen.
Op 27 april zal de herdenking en onthulling van het mozaiek plaatsvinden, zal plaatsvinden door 2 kinderen. Dit begint om 13.45 uur. De heer Ahmed Aboutaleb zal een korte toespraak houden. Het laatste nieuws, van 4 april is, dat de heer Aboutaleb verhindert is en de heer Lodewijk Asscher graag komt. Ook dit jaar zal er door de kinderen liedjes worden gezongen, gedichten voorgelezen en bloemen gelegd.
De uitgekozen ontwerpen zijn van: Saumia. T, Tamla, Hamza (basisscholen De Kraal en De Kaap)
Uitvoering Kunstwerk: Siomara van Eer en Robert Pennekamp
Idee en Concept: Robert Pennekamp
Opdrachtgevers: Lysbeth van der Kroon en Wil Erents De Brave (van het 4/5 mei comite)
Mogelijk gemaakt door: Stadsdeel Oost-Watergraafsmeer, Brainstormbureau, Verenigde Amstelhuizen, en Ymere.
Met dank aan alle 80 kinderen: waaronder Saumia. T, Tamla, Hamza (van de basisscholen De Kraal en De Kaap), Lysbeth van der Kroon, Wil Erents De Brave, het 4/5 mei comite, de leraren: Marijke, Danielle, Esther van der Berg, Willie Beijenveld, Martha Simmons en Cor Oskam, Sybrand en Peter van de Speeltuin, de ouders, de juryleden, Siomara van Eer, de vader van Siomara, de vriendin van Siomara, Sara van 7 jaar (voor de kleur blauw), Antoinette Tanja, Martin Verbeet, Karel N.L. Grazell, Peter van Perrera, Michael Geijssens, Stella Reijdon, de heer Haijtema, Stadsdeel Oost-WGM, Ietje de Groot, de Gooyer, Ferry Schmitz, Mascha Egberts, de Kastanjehof, Lodewijk Asscher, Ahmed Aboutaleb, Ymere (voor de anti graffiti laag), Thijs Charles, An van Ackerbroeck en iedereen die ook nog meeholpen heeft. Dit project is mogelijk gemaakt door het
Stadsdeel Oost Watergraafsmeer, wethouder Kunst en Cultuur: Antoinette Tanja en het 4/5 mei comite.
toespraak in de Kastanjehof 5 mei door Karel N.L. Grazell:
Ik kom uit de diepte van de tijd
Ik kom uit de diepte van de tijd.
Ik zat al ver voor de tweede wereldoorlog op school. Rond 38 kwamen daar allerlei kinderen in de klassen die een zwaar Duits accent hadden. Ze droegen namen als Lawenherz, Monachimoff, Kahn. Het waren Joodse vluchtelingen uit Duitsland. Ze waren wonderlijk, ze droegen de geur van een mysterieuze verte. Buitenland was toen voor ons veel, veel verder dan nu, want je kwam er nooit. Het waren aardige jongens en meisjes, al nam Richard me mijn eerste plaats op school af. En ik gedenk nog met veel innigheid de glimlach, waarmee Gaby de eerste verliefheid van mijn leven afwees.
Wat is er later van hen geworden? Velen van hen zullen gedood zijn door Befehl ist Befehl.
Wat mensen anderen aandoen.
Zo had je Jopie, zoals we hem noemden. Johan heette hij en hij was een van mijn vriendjes in de eerste klas van de middelbare school. Joods, ja. Na die eerste klas verdween hij uit mijn leven. Hij moest naar de Joodse HBS. Pas heel veel later kwam ik zijn naam tegen op internet: op veertienjarige leeftijd gestorven in concentratiekamp Sobibor, op dezelfde dag als zijn moeder.
Wat mensen anderen aandoen.
Ik zocht op de computer welke mensen in de oorlog in mijn huis hadden gewoond.Het was een Joodse diamantbewerker met zijn gezin. Hun fotos stonden op het scherm. Ik keek hen aan. Ze keken niet terug Ze waren allen in een kamp gestorven.
Wat mensen anderen aandoen.
Op de televisie zag ik enkele kinderen. Ze waren in Nederland geboren. Maar ze werden samen met hun ouders uitgezet. Ze moesten naar dat voor hun vreemde land in Noord-Afrika terug. Dat hadden Nederlanders besloten, op grond van regeltjes die door Nederlanders waren bedacht. Opschieten, terug naar Allochtonië.
Wat mensen anderen aandoen.
Een wetenschappelijk onderzoeker vertelde van de week dat er elke dag wel een rassenrelletje gebeurt in ons land. Achmed, Mohammed, Hassan, ze worden vaak zwaar gediscrimineerd – er wordt tegen hen gevochten, soms raakt zelfs een moskee gewond.
Wat mensen anderen aandoen.
Ik zie het en wat moet een dichter als ik doen?
Ik kan alleen tegen mezelf zeggen:
ik mag niet haten
ik mag niet als messen haten
want wie haat, draagt de dood
een leven lang met zich mee.
De gedichten die ik aan deze expositie bijdroeg, gaan over Joodse mensen. Want dat is ook de aanleiding tot deze tentoonstelling. Ik schrijf in deze dagen ook andere gedichten. Over bijvoorbeeld de gezondheidstoestanden in een land als Benin aan de Afrikaanse Slavenkust. En over mensen in mijn woonwijk, mensen die uit Noord-Afrika komen of Arabische landen in het Midden-Oosten.
Allemaal mensen die lijden.
Gedichten over wat mensen anderen aandoen.
Want de enige partij die een dichter kan kiezen, is die van wie onderligt.
Vandaag gaan we bevrijdingsdag vieren. Maar helaas, overal rond ons zoekt de haat nog zijn slachtoffers.
En nee,
we mogen niet haten,
niet als messen haten,
want wie haat, draagt de dood
een leven lang met zich mee.
WE ZIJN IN AL ONS MENSZIJN NOG LANG NIET BEVRIJD.
KAREL N.L. GRAZELL
t.g.v. expositie Kastanjehof.
Kastanjeplein – Amsterdam
5 mei 10.30 uur
Op 20 april 2007 is het Kindermonumentje gerestaureerd door de kunstenaar Shawky Ezzat. Tevens is het van een polyester toplaag voorzien.
Daarna werd het monument weer beschadigd en is het vervangen door een “hufter proof” monument in de vorm van een ontwerp van bewerkte tegels .
